غذاهای ملل پیتزا از ناپل تا نیویورک: داستان جهانی شدن یک غذای ساده آغازی فروتنانه در کوچههای ناپل در کوچه پس کوچههای شلوغ ناپل قرن هجدهم میلادی، کسی تصور نمیکرد که یک غذای ساده خیابانی روزی به نمادی از فرهنگ جهانی تبدیل شود. پیتزا در آن روزگار چیزی بیش از نانی تخت با مواد ابتدایی نبود که کارگران و اقشار کم درآمد جامعه برای سیر کردن شکم خود میخوردند. این غذا که از خمیر گندم، گوجهفرنگی، روغن زیتون و گاهی کمی پنیر محلی تهیه میشد، هیچگونه ادعای بزرگی نداشت و در میان طبقات مرفه جامعه حتی به چشم غذایی پست و بیارزش نگریسته میشد. اما تاریخ گاه در سادهترین چیزها نهفته است. ناپل در آن دوران شهری شلوغ، پر جمعیت و پر از تضادهای اجتماعی بود. مهاجرانی که از روستاهای اطراف به شهر میآمدند، نیازمند غذایی ارزان، مقوی و سریع بودند. پیتزا این نیاز را به بهترین شکل ممکن برطرف میکرد. فروشندگان خیابانی آن را در کورههای چوبی میپختند و به صورت تکهتکه به مشتریان خود میفروختند. این سادگی و در دسترس بودن، اولین گام در سفر طولانی پیتزا به سوی جهانی شدن بود.
